Бичлэг
Бичсэн Shougy. »
Миний үзэх дуртай анимэ байдаг. Наруто. Үздэг хүмүүсийн мартахгүй нэг үйл явдал бол гол дүрийн баатар багшаа алдаж өшөөг нь авхаар шийддэг хэсэг... Яг өстөнтэйгөө учрах үедээ тулалдалгүйгээр ярилцсаны эцэст өшөөгөө авдаггүй. Анимэ дээрээ бол энэ зүгээр л нэг үйл явдал байх л даа, харин бодит амьдрал дээр тийм байх болов уу?
10аад жилийн өмнө тэр нэг нүдээ ч нээх тэнхэлгүй жаахан юмыг манай өвөө, эгч хоёр гэрт тэврээд орж ирж байж билээ. Их л эгдүүтэй, хайр татам харагдаж байж билээ. Анх нэг л эв хавийг нь олохгүй, холоос л харан байдагсан. Аяндаа том болоод учир ойлгохтой болох үед нь цуг тоглож, гадуур явж, ер нь л хамт байхад их л сайхан байдаг...
Сая гуравхан хоног хөдөө явчихаад ирэх хооронд юу болоод өнгөрөх нь энэ вэ дээ. Ээж утсаар залгасан хирнээ нээх юм ярихгүй юм... Олигтой юм ярихгүй байснаа хэлсэн ганц мэдээ нь тэрийг минь үхчихсэн гэх юм. Эв эрүүл, сав саруул, хэдхэн хоногийн өмнө л надтай тоглож байсан. Гэхдээ ээж арай ч ийм юмаар тоглохгүй баймаар...
Надад харах боломж өгөөгүй л дээ. Ахын хэлсэнээр шүүрэн шанага гэдэг шиг л сэглэсэн байсан юм байх... Их ч олон юм ярьсан, яаж зовсон бол гэж бодхоор...
Хэргийн эзэн гэх 2-той манайх их ойрхон. Харин би тэднийг хараад хэзээ ч гол дүрийн баатар шиг сэтгэж чадахгүй байна. Цус амтагдаж, өвдөлт мэдрэгдсээр л...
Зүүд бас мөрөөдөл...